တစ္ေန႔မွာေတာ့ ေသာမက္စ္အက္ဒီဆင္ဟာ အိမ္ျပန္ေရာက္လာျပီး သူ၏ မိခင္ကို စာစာတစ္ေစာင္
ေပးလိုက္တယ္။
" အေမ ဆရာမက အေမ့ကို စာတစ္ေစာင္ေပးလိုက္ ပါဆိုလို႔ ကြ်န္ေတာ္ ေပးတာပါ "
အမေကလည္း ဆရာမေပးလိုက္တဲ့ စာကို ဖတ္ျပီးေတာ့ မ်က္ရည္က်ေနတယ္။ မင္းရဲ႕သားက အရမ္းကို ဥာဏ္ထက္ျမက္တယ္။ ဒီေက်ာင္းမွာက
သူ႔ကို သင္ေပးနိုင္မယ့္ ဆရာ မရိွေသးပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ မင္းကိုယ္တိုင္ပဲ မင္းရဲ႕သားကို သင္ေပးပါ။
သူ႔ကို သင္ေပးနိုင္မယ့္ ဆရာ မရိွေသးပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ မင္းကိုယ္တိုင္ပဲ မင္းရဲ႕သားကို သင္ေပးပါ။
နွစ္ေတြ အေတာ္ၾကာေတာ့ ေသာမက္စ္အက္ဒီဆင္၏ မိခင္ဟာလည္း ေသသြားျပီး
သူဟာလည္း ရာစုနွစ္အတြင္း အေတာ္ဆံုးေသာ တီထြင္သူ တစ္ေယာက္ျဖစ္လို႔ေနပါျပီ။
တစ္ေန႔ေတာ့ သူရဲ႕ မိသားစုနွင့္ သက္ဆိုင္ေသာ အခ်က္အလက္အေဟာင္းေတြကို
သူေတြ႔ခဲ့တယ္။ ရုတ္တရက္ သူ၏ စားပြဲ အံ့ဆြဲေအာက္မွာ စာရြက္ေခါက္ေလး
တစ္ရြက္ကို ေတြ႔လို႔ ဖြင့္ၾကည့္ပါတယ္။
စာရြက္မွာ ေရးထားတာက " မင္းရဲ႕ သားဟာ စိတ္ေရာဂါ ျဖစ္ေနတဲ့ သူပါ။ ဒါေၾကာင့္ ဘယ္ေတာ့မွ ေက်ာင္းကို မလႊတ္ပါနဲ႔ေတာ့ "
ေသာမက္စ္အက္ဒီဆင္ နာရီမ်ားစြာ ၾကာေအာင္ ငိုခဲ့ျပီး ဒီ ဒိုင္ယာရီကို ေရးခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ေသာမက္စ္အက္ဒီဆင္ဟာ စိတ္ေရာဂါသည္ တစ္ေယာက္လို့ အထင္ခံခဲ့ရတယ္၊ သူရဲေကာင္း မိခင္က ရာစုနွစ္အတြင္း အေတာ္ဆံုးေသာ တီထြင္သူ တစ္ေယာက္ျဖစ္ေအာင္ ဖန္တီးေပးခဲ့တယ္။
Credit >>> Yoyarlay
ေသာမက္စ္အက္ဒီဆင္ နာရီမ်ားစြာ ၾကာေအာင္ ငိုခဲ့ျပီး ဒီ ဒိုင္ယာရီကို ေရးခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ေသာမက္စ္အက္ဒီဆင္ဟာ စိတ္ေရာဂါသည္ တစ္ေယာက္လို့ အထင္ခံခဲ့ရတယ္၊ သူရဲေကာင္း မိခင္က ရာစုနွစ္အတြင္း အေတာ္ဆံုးေသာ တီထြင္သူ တစ္ေယာက္ျဖစ္ေအာင္ ဖန္တီးေပးခဲ့တယ္။
Credit >>> Yoyarlay
"www.zarni.info"